تحلیل و رتبه بندی درجه ی توسعه‌یافتگی دهستان‌های شهرستان ممسنیبا استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره ی تاپسیس

    برخورداری از خدمات مختلف رفاهی و تسهیلات اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی، از اساسی­ترین شاخص­های توسعه در هر واحد برنامه­ریزی و بویژه مناطق روستایی است. هدف از انجام این پژوهش شناخت وضع موجود دهستان‌های شهرستان ممسنی به لحاظ برخورداری از شاخص­های مختلف توسعه است؛ و تعیین همگنی دهستان‌ها و درجه توسعه‌یافتگی و محرومیت آنها از دیگر اهداف آن محسوب می­شود. مبنای گردآوری اطلاعات در این پژوهش آمار سال 1385 می‌باشد و رویکرد حاکم بر آن « توصیفی – تحلیلی» می‌باشد. در این مقاله 43 شاخص از شاخص‌های توسعه شامل شاخص­های آموزشی، بهداشتی، زیربنایی، تولیدی، ارتباطی و خدماتی مورد ارزیابی قرار گرفته­اند. و در ادامه از مدل TOPSIS(یکی از­ فنون تصمیم­گیری چند­شاخصه) با توجه به مبانی ریاضیاتی بسیار قوی و همچنین توانایی بارز آن در حل مسائل از این روش جهت ارزیابی وزن شاخص­ها و همچنین به منظور سطح بندی و تعیین میزان نابرابری دهستان­های شهرستان ممسنی، و برای تحلیل نابرابری‌های توسعه روستایی و تعیین میزان پراکندگی این شاخص‌ها، از روش ضریب تغییرات استفاده شده است. با توجه به اینکه شهرستان ممسنی از جمله مناطق محروم استان فارس می‌باشد نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر حاکی از آن است که در سال 1385دهستان فهلیان دارای رتبه نخست از لحاظ درجه توسعه‌یافتگی(در گروه دهستان‌های نیمه برخوردار) بوده است. و در این میان دو دهستان میشان و ماهور از لحاظ درجه توسعه‌یافتگی در انتهای جدول رتبه­بندی تاپسیس(در گروه­ دهستان‌های­محروم) قرار گرفته­اند. از جمله دلایل اینکه دهستان فهلیان در صدر این رتبه­بندی قرار گرفته مرکزیت روستای فهلیان تا سال 1341 به عنوان مرکزیت اداری شهرستان ممسنی می­باشد.